زمانی که در ایران بودم به همراه دوستانم هر ماه به افتخار ایران بزرگ یک نهال سرو در پارکها و یا کوه های تهران میکاشتیم.

در هنگام کاشتن سرو روبان سبز و سپید و سرخ را به همراه فرتوری از نشان شیروخورشید را به نهال سرو میبستیم و همگی دور درخت می ایستادیم و با همدیگر سرود ای ایران را میخواندیم.

سرو نشان پایداری ایرانیان در برابر مشکلات تاریخی نیاکانمان هست.

سرو تنها درختی هست که با آغاز باد و طوفان نمیشکند و تنها خم میشود تا باد و طوفان از او بگذرد و دوباره تن راست میکند.

نیاکان ما در برابر تازش تازیان خود را سرو میپنداشتند که بایستی در برابر این طوفان و باد خم شد تا از کشور ما بگذرد و دوباره کمر راست کرد.

نیاکان ما از الهام گرفتن سرو خم نقشها درست کردند که امروز به نقش سرو خم خیلی ها «بت جقه» گویند.

آری من و یاران میهن سالارم در ایران به یاد نیاکانمان هر ماه یک نهال سرو میکاشتیم تا یادمان نرود آرمانمان چیست و برای چه مبارزه میکنیم.

به امید ایران بزرگ 
امید دانا