مدت هاست بحران سوریه فکرم را مشغول کرده، و در ارتباط با سوریه ساعتها اندیشه کردم و اخبار دوسال اخیر سوریه را با دقت دنبال کردم، و حتا به مطالعه تاریخ سوریه جسته و گریخته پرداختم، تا اینکه امروز دریافتم بسیار احساسی در برابر اتفاقات سوریه موضع میگیریم.

همانگونه که نیک میدانید حکومت بشار اسد فارق از دیکتاتور بودنش  متحد جمهوری اسلامی در منطقه است، از این رو به صورت طبیعی موضع مردم ایران سقوط بشار اسد است، زیرا پس از سقوط است، نوبت حکومت ایران می رسد و امیدی در دل میلیونهای ایران برای براندازی جمهوری اسلامی زنده می شود.

اما مسئله به  همین سادگی نیست، در ارتباط با حکومت بشار اسد بایستی بدانیم، با وجود متحد بودنش با حکومت ایران اما ماهیتش زمین تا آسمان با جمهوری اسلامی متفاوت است، حکومت بشار اسد بر عکس متحدانش در منطقه (حزب الله لبنان و جمهوری اسلامی) یک حکومت سکولار به حساب می آید و اتحادش با حزب الله و جمهوری اسلامی بابت شیعه بودن سوریه می باشد و بدین ترتیب کمربند شیعه در منطقه را حفظ میکند.

حال مخالفین بشار اسد، ماهیتی کاملا اسلامی دارند و به دنبال برپایی حکومتی اسلامی از نوع افراطیش می باشند، که هنوز به قدرت نرسیده در منطقه های تحت امر مخالفین، احکام اسلامی اجرا می شود.

در یک سال و نیمی که در سوئد هستم با خیلی از مردم سوریه برخورد داشتم و گفتگو کردم، بیشتر آنها بشار اسد را دیکتاتور میدانند اما مخالفینش را اسلامگراهای تند رو میدانند و به هیچ عنوان حاضر نیستند، حکومت اسد سقوط کند.

بشار اسد با وجود دیکتاتور بودنش اما امنیت را در سوریه برقرار کرده بود و به گفته خیلی از سیاسیون توانسته بود در دمشق یکی از زیباترین شهرهای خاورمیانه را درست کند و در مدت حکومت بشار اسد سازندگی و توسعه در سوریه کاملا به چشم میخورد.

اما در بحران دو سال اخیر، مخالفین بشار اسد، حتا به کردهای سوریه رحم نکردند و با وجود مخالفت کردهای سوریه با حکومت اسد، اسلامگراهای مخالف اسد آنان را بر نتابیدند و به روستاهای کردستان سوریه یورش برده و با افتخار سر زنان و مردان کرد را در برابر دوربین فیلمبرداری می برند.

مخالفین اسد هنوز به قدرت نرسیده با افتخار قلب سربازان را از سینه در می آورند و خام خام میخورند و فیلم میگرند و در میگویند این است سزای یک شیعه!! زمانی که اینان با شیعه اینچنین میکنند با مذاهبی چون مسیح و بهایت چه میکنند؟

اما در این اواخر بحث بمب شیمیایی بحث داغ خبرگزاری ها بود، بیشتر خبرگزاری ها حکومت بشار اسد را محکوم به استفاده از بمب شیمیایی کردند، و تصاویر منتشر شده به قدری دردناک بود که نمیشد تصاویر را دید.

پرسش حال اینجاست چطور می شود حکومت بشار اسد که در طول این دوسال در بحران شدید دست و پا می زد و عملا کنترل شهره حمص را از دست داده بود یکبار از سلاح شیمیایی استفاده نکرد و حال در موضع قدرت که حزب الله و سپاه پاسداران به یاریش شتافتند و با وجود ورود بازرسان سازمان ملل به دمشق، و با آگاهی از پیامدهای بین المللی بیاید از سلاح شیمیایی آن هم بر سر غیر نظامیان استفاده کند؟

آیا کسی که توانسته 40 سال بر سوریه با آن همه قومیتش حکومت کند، به حدی کم هوش است که در چنین شرایطی از سلاح کشتار جمعی استفاده کند، تا مخالفینش بهانه حمله نظامی بین المللی را به سوریه به دست بیاورند؟

شوربختانه مخالفین اسد به دنبال یک حکومت اسلامگرا هستند و تا زمانی که اپوزسیون بشار اسد اسلامگراهای تندرو هستند به خاطر کرامت انسانی به هیچ عنوان به صلاح منطقه نیست که بشار اسد سقوط کند، گرچه ماندگاری بشار اسد برای ما ایرانیان مناسب نیست و قدرت جمهوری اسلامی را در منطقه تصویب میکند اما سقوطش به مراتب خطرناک تر است.

نگارنده: امید دانا