زمانی که سنی نداشتم هر گاه در خانواده در مدرسه نام فریدون فرخزاد به زبان می آمد، هزاران گفته نادرست و ناسزا به همراه داشت. معلمین مدارس ما همواره از او به بدی یاد می کردند، تا اینکه من در مورد فریدون کنجکاوتر شدم و به دنبال حقیقت فریدون گشتم.

آری هر چه من با فریدون آشناتر می شدم، خودم را غرق در فریدون میدیدم، شعرهای فریدون و به ویژه شهامتش و طرز اجرای برنامه اش من را شیفته فریدون فرخزاد کرده بود. هر چقدر بزرگتر میشدم فریدون جایگاه یک قهرمان را در باورهای من پیدا کرد و تا به امروز برای من یک قهرمان و الگو مبارزاتی بوده است.

فریدون به قدری سخنانش در جامعه خویش تاثیرگذار بود که دشمنانش از روی کینه او را به فجیع ترین وضع ممکن سلاخی نمودند. و به خیال خود ارتباط فریدون را با نسل های بعد از بین برده اند و میتوانند با یک مشت دروغ های سخیف بر علیه فریدون او را نزد نسل فردا خراب کنند، اما زهی خیال باطل زیرا آنان نتوانستند آثار ارزشمند فریدون فرخزاد را مانند جسمش از بین ببرند، و تمامی این آثار گنجینه گرانبهایی است که اندیشه و خمیر مایه نسل امروز را شکل می دهد.

فریدون، گام ها از زمان خودش جلوتر بود، فریدون های زمان ما بسیار فراتر از زمانهای خویش گام بر میدارند و شوربختانه این بزرگان زود آمده اند و زود می روند و جامعه خویش را از وجود گرانمایه شان بی نصیب میگذارند.

براستی اگر امروز فریدون ها زنده بودند شاید وضعیت اسفبار اپوزسیون ایران به شکل دیگر بود و عده ای شورشی که خود را در جایگاه روشنفکر جا زده اند و رسانه ها را قبضه نموده اند، نمیتوانستند با این وقاحت به مردم دروغ بگویند.

آری ما هیچگاه نطق آتشین فریدون فرخزاد را بر علیه جمهوری دوم آقای بنی صدر و مسعود رجوی از یاد نمی بریم و این جمله فریدون فرخزاد را پیشه راه مبارزاتمان قرار داده ایم و در قلب های خودمان حک کرده ایم که فرمودند:

( ما 6000 هزار سال تاریخ ایران را به باد نمیدهیم تا جمهوری دوم در ایران روی کار بیاید، ما به کشورمان خیانت نمیکنیم)

فریدون فرخزاده ها تا زمانی که ما جوانان میهن باور در راهشان گام بر میداریم زنده اند و هیچگاه نخواهند مرد و امروز مفتخر که بگویم فریدون فرخزاد ما هیچگاه نمرده و هر روز حداقل با من یکی زنده است و تا میتوانم در راه فریدون فرخزاد  با اعتقادی آهنین گام ها بر میدارم.

نگارنده: امید دانا