بلژيک کشوري پادشاهيست. پادشاهي اي داراي وجهه ملي و دموکراسي مجلسي که پس از جنگ جهاني دوم از يک ايالات متحده به يک اتحاديه تبديل شد. سيستم دو پارلماني از سنا و مجلس شورا تشکيل شده‌است.

در حالي که سنا مجموعه‌اي از سياستمداران بالارتبه منتخب و نمايندگان انجمن‌ها و مناطق است، مجلس شورا نشانگر تمام بلژيکي‌هاي بالاتر از هجده سال در يک نظام راي گيري همزمان مي‌باشد. بلژيک از معدود کشورهاييست که راي دادن در آن اجباريست و به همين علت در جهان يکي از بالاترين آمار راي گيري را داراست.

دولت فدرال که رسما توسط پادشاه معرفي مي‌شود، بايد از مجلس شورا راي اعتماد بگيرد.

توسط رئيس جمهور رهبري مي‌شود. تعداد وزراي هلندي و فرانسوي زبان طبق آنچه توسط قانون اساسي تعريف شده بايد مساوي باشد.

شاه يا ملکه رهبر کشور محسوب مي‌شوند اگر چه از طريق امتياز مخصوص حق ارثي محدود است. قدرت حقيقي در دست رئيس جمهور و دولت‌هاي مختلفي است که کشور را اداره مي‌کنند. نظام قضايي بر پايه حقوق مدنيست و از مجموعه قوانين ناپلئوني سرچشمه مي‌گيرد.

دادگاه استان يک رده از دادگاه فرجام خواهي که نهادي بر پايه دادگاه فرجام خواهي فرانسوي است پايين تر است. نهادهاي سياسي بلژيک پيچيده‌اند.

بيشتر قدرت سياسي حول و حوش نياز به ارائه انجمن‌هاي زبان مي‌گردد. از حدود سال 1970، حزب‌هاي سياسي ملي مهم بلژيک به اجزاي جداگانه‌اي تقسيم شده‌اند که به طور عمده علايق اين انجمن‌ها را نشان مي‌دهند.

بعد از جنگ جهاني دوم بلژيک به نيروهاي ناتو پيوست و همراه با هلند و لوگزامبورگ گروه ملل بنلوکس را تشکيل داد.بلژيک همچنين يکي از شش عضو پايه گذار اتحاديه اروپايي فولاد و ذغالسنگ تاسيس شده در سال1951 ,اتحاديه اقتصادي اروپايي تشکيل شده در سال 1957 و اتحاديه انرژي اتمي اروپايي مي‌باشد.بلژيک ميزباني فرماندهي ستاد مرکزي ناتو بر عهده دارد و همچنين بخش مهمي از نهاد‌ها و موسسات اتحاديه اروپاست که شامل هيئت اروپايي,شوراي اتحاديه اروپا و جلسات فوق العاده پارلمان اروپا بعلاوه بخشي از موسساتش مي‌باشد.

نگارنده: سوشیانت مزدیسنا (استاد امید عطایی فر)