شاید کمتر روزی را می توان یافت که اخباری از اعدام در شهرهای مختلف ایران به گوش نرسد (1) . مشکلات ناشی از فقر رو به گسترش و عدم تحرک و شادابی جامعه و گرفتار شدن جوانان در بین سنت و مدرنیته و از همه مهمتر تحکم سیاسی و اجتماعی و فرهنگی حکومت آخوندی به مردم سبب افزایش انواع تخلفات در جامعه شده است که در این بین جمهوری اسلامی به دلیل عدم تمایل و عدم توانایی در ریشه یابی مشکلات ، صرفا با قربانی کردن «معلول ها » چشم از «علت ها» بر می دارد.

 

رفتار های غیر انسانی حکومت با ملت و تخریب فرهنگ چندین هزار ساله مردم که متکی بر مهربانی و همدلی بود ، سبب شده است که واکنش اکثریت جامعه ایرانی در مواجهه با خشونت به حداقل ممکن رسیده و حتی در مواردی خود جامعه مبلغ خشونت شود ، بدون آنکه از محصول نهایی رفتار خود آگاهی داشته باشد.

 

اعدامهای صورت گرفته در مقابل انظار مردم و بدتر از آن ؛ سنگسارها ؛ به حدی برای مردم جذاب و لذت بخش شده است که از ساعتهای ابتدایی صبح به محل اعدامها هجوم می آورند تا در صف اول تماشاگران قرار گرفته و علاوه بر دیدن کامل جزئیات جان دادن یک انسان ، بوسیله تلفن های همراه خود از این صحنه ها فیلمبرداری و آن را از طریق بلوتوث و شبکه های اجتماعی در مقابل دیدگان سایرینی بگذارند که از تماشای این صحنه ها محروم بوده اند! و این در حالی است که روز به روز از تعداد تماشاگران سالن های سینما و مجموعه های ورزشی کم می شود!( البته این موضوع هم در راستای همان سیاست نابودی فرهنگی و به حداقل رساندن شور و نشاط در جامعه است که جمهوری اسلامی در چندین سال گذشته بر شدت آن افزوده است)

 

خشونت و پذیرفتن آن از همان ابتدا در ذهن فرزندان ایران نقش می بندد! این موضوع از قربانی کردن حیوانات و سربریدن آنها در مقابل دیدگان کودکان به بهانه های مختلف ( از خرید اتومبیل و خانه و قبولی در دانشگاه و عروسی و…) این پیام را برای کودکان دارد که می توان برای منافع خود سایر موجودات را قربانی کرد و ترس کودک از دیدن صحنه های سربریدن ، کم کم از بین می رود!

 

شرکت در آیین های مذهبی و عزاداری ها که در آن با الفاظ خشونت آمیز صحنه های عاشورا را توصیف می کنند ؛ و در بسیاری مواقع هم پدران با شور و اشتیاق با قمه و شمشیر فرق فرزندان خود را در این محافل می شکافند و او را غرق خون می کنند به گمان این که ارادت خود را به ائمه نشان دهند ؛ نیز از جمله راههای تشویق خشونت و یا حداقل بی تفاوت ساختن جامعه در مقابل دیدن خشونت است!

 

رفتارهای حکومتی که از اعماق تاریک اعصار آمده و در جهانی نوین بر کشور ما سایه افکنده است سبب شده است که فرهنگ اصیل ایرانی بجای رشد و ترقی و معرفی به عنوان یک الگوی انسانی به سایر ملل ، رو به بربریت عقب نشینی کند!

 

جمهوری اسلامی با به نمایش گذاشتن صحنه های شلاق زدن و اعدام مردم و نشان دادن زجر و عذابی که قربانی در هنگام اعمال مجازات می کشد ، چنین می اندیشد که این گونه نمایش ها سبب ترس متخلفین احتمالی آینده خواهد شد و آنها را از انجام اعمال مشابه باز خواهد داشت حال آنکه آمار نشان دهنده نتیجه ایی کاملا متفاوت است! ترس از مرگ و اعدام به شکل فزاینده ایی در بین مردم ایران از بین رفته زیرا مرگ و دیدن صحنه های جان سپردن دیگران به تفریحی برای جامعه مبدل شده است و در صورت ادامه روند فعلی باید شاهد شکل گیری گروههای تبه کاری و مافیایی بسیار خشن و قدرتمند باشیم که می توانند با بهره گیری از روشهای پیشرفته ، امکان شناسایی و ردیابی خود را به حداقل ممکن برسانند!

 

حکومت اسلامی به خوبی می داند منشاء تمام چنین تبه کاریهای سیاست ها و رفتارهای متناقض خود اوست ، بنابر این به دنبال هیچ راهکار اساسی و ریشه یابی معضلات نیست ، زیرا ریشه تمام مفاسد در ماهیت پلید جمهوری اسلامی و حکومت مافیای آخوندی است!

 

نگارنده: شاهین شعبانی