روی سخنم با جبهه به اصلاح ملیست
روی سخنم با ملی مذهبیست
روی سخنم در کل با مصدقیست
روی سخنم با مجاهدست
روی سخنم با فدایست
روی سخنم در کل با توده ایست
روی سخنم هست با کمونیست
روی سخنم هست با حکمتیست
روی سخنم در کل با چپیست
روی سخنم با مصدقیست
روی سخنم با توده ایست
روی سخنم با چپیست
روی سخنم در کل با شورشیست
تو دگر چرا 22 بهمن را عزا دانی
تو که بهتر از هر کس میدانی
22 بهمن روز توست
امروز را تو باید شاد و مسرور باشی
لحظه پیروزی توست گویی
امروز تو باید، به دگر شورشیها خجسته باد گویی
چکامه از امید دانا
وب سایت امید دانا 
برای من جای سئوال است و آن هم اینکه چرا اینقدر کلا طیف راست اعم از مشروطه خواه و طرفداران نظام پادشاهی و پادشاهی پارلمانی ، بر روی کلمه شورش پافشاری میکنند .
از نظر ادبیات ساسی هم شورش و ابعاد آن مشخص است . در ادبیات عامیانه هم شورش در اثر پاسخگو نبودن سیستم حاکمه به مطالبات طبقه ای خاص به وجود میاید .
ولی اینکه جمعیت میلیونی از سر شکم سیری از زندگی و رفاه موجود خسته شده و دست به شورش بزنند ، جای کی تامل و جای سئوال دارد .
آیا واقعا کل مردم از سر بی دردی و سرخوشی بیش از حد دست به این کار زدند ؟ اگر چنین باشد باید سئوال کرد چرا ؟ آیا امکان دارد میلیونها نفر در لحظه یه قدری شعور خود را از دست بدهند و نمک خورده ، نمکدان بشکنند ؟
این فقط یک احتمال برای درست بودنش وحود دارد و آن هم اینست که همان توده میلیونی مردم ، به ظاهر غربی شده اند و با کپی برداری از طرز رفتار و کردار غرب فقط ظاهرشان را شبیه غرب کرده اند به طوری که وقتی مجله ها آن زمان را مشاهده میکنیم میتوانیم در بعضی موارد جلوتر بودن ایران آن زمان از نظر مد لباس مشاهده بکنیم . و این دقیقا همان سرابی است که در آن گرفتار شدند . با کپی برداری و به تن کردن لباسهای فرانسوی و انگلیسی بر تن عوام مغز منجمد تا استخوان مذهبی و یا ملی مذهبی ، آنان را نمیتوان متمدن کرد . این اشتباهی بود که به محمد رضا پهلوی انجام داد . به ظاهر همه چیز داشت خوب پیش میرفت ولی محمد رضا پهلوی فراموش کرد که این پیوندی که قصد دارد بر پایه پیوندی ملی مذهبی مردم بزند دوام نخواهد داشت و به بار نخواهد نشست .
یک نکته دیگر آن هم این که نمیتوان از عوام مغز منجمد مذهبی ملی / مذهبی کمونیست ( که واژه های ملی و کمونیست آن هیچ سنخیتی با مذهب ندارد) انتظار داشت در بزنگاه حساس سیاسی اجتماعی ، تصمیم درست بگیرند چرا که این افراد هیچوقت از لحاط سیاسی آزاد نبودند و هیچوقت سرسان را از کتاب ها و تئوری های خود بلند نکرده اند . هیچوقت قدرتی به دست نیاورده اند .
حال چگونه میتوان از یک بخش به ظاهر روشنفکر که روشنفکریش فقط در کتاب بحث های بیسر و ته تئوریک خلاصه میشود ، انتظار داشت که قدرت سیاسی را بدست بگیرد و جامعه را اداره کند ؟
این فرضیه از ابتدا اشتباه است و هر مقام حکومتی که چنین توهمی داشته باشد ، مطمئنا کشورش را از دست خواهد داد .
درود بر تو امید گرامی
پاینده ایران
جانم با من کار داشتی؟ :-)))
انقلاب بهمن پنجاه و هفت طلیعه انقلابات قرن بیست و یکم—————- زنده باد انقلاب کبیر بهمن پنجاه و هفت
ملی مذهبی ها و رضا پهلوی و لیبرال ها از وحشت انقلاب دوران ساز آینده ایران سخت هراسانند و خواب و آرام ندارند. به زعم ذهن بدوی و منحطشان به هر طریقی که شده میکوشند, برای تداوم توحش سرمایه داری در ایران جهت پادویی به بانک جهانی و صندوق بین المللی پول بار دیگر از طریق “شورای ملی؟!” و یا “شورای سبز امید؟!” و امثالهم جا پای کنفرانس گوادالوپ نهنند تا فاجعه و بدبختی دیگری را برای مردم ایران رقم زنند!
زنده باد انقلاب کبیر بهمن ۱۳۵۷ که توده ایی ترین و مردمی ترین انقلاب در مقیاس جهانی بوده است, هرچند که توسط عفریته ایی به نام حکومت اسلامی به خون نشست و به طور موقت به عقب رانده شده باشد!
انقلاب ?? طلیعه انقلابات قرن ??, این تیتر مصاحبه ایی است با “حمید تقوایی لیدر حزب کمونیست کارگری” که لینک مربوط به آن در زیر قید شده است:
http://www.wpiran.org/fa/index.php/articles/1-ht/2163-1391-11-11-19-04-16.html
اینها شعر بود یا دری وری؟! معلوم ست که روز ٢٢ بهمن پنجاه هفت برای تمام ملت ایران روزی مبارک است، بجز دزدان سلطنت طلب و خائنین ٢٨ مردادی. برای توده ای روز جشن است، برای مجاهد روز جشن است، برای فدایی و کمونیست و ملی هم روز جشن است. تنها دنبالچه های کودتای خائنانه ٢٨ مرداد است که به خاطر کوتاه شدن دستشان از دزدی و غارت و خیاط به کشور عزا گرفته اند.
دیر نیست که ما ملت ایران دنبالچه ها معمم شاه را هم سرنگون میکنیم و آنگاه هم روز سرنگونی شاه خائن را جشن میگیریم و هم روز سرنگونی شیخان و شیخکان دنبالچه شاه را.
حالا کاری نداریم حرفت چیه ولی لطفا شعر نگو!
واقعن شعر آوانگاردی بود . از نظر فرمی بیشتر به اثار مایکل لادروپ و کلارنس سیدورف میخورد و از نظر محتوا هم با وجود فرم سورئال و برداشت های متفاوت اما می شود آن را نزدیک به اثار لازارونی و حتا جنگ و صلح اثر برجسته ی کلود ماکلله دانست. پاینده ایران. درود بر فرزند راستین اریایی امید دانا که به معنای تمام کلمه نماد یک اریایی سلطنت طلب است