هوا بوی دیگری دارد.گوش هایم جور دیگری می شنوند.صحنه شهر رنگ دیگری دارد.آری دوباره داریم وارد بازی انتخابات می شویم.

 

مثل اینکه دوباره باید همه ما سیاسی شویم،از پدر و کادر بگرید تا دوستانی که همیشه از بحث های سیاسی خسته و گریزان بودند.

 

این بار بازی انتخابات از طرف حکومت و مخالفین خیلی زود شروع شده است.خوب می دانم که رژیم تمام توان خود را بکار می بنند تا این بار هم مردم را به پای صندوق ها،به هر قیمتی که شده است بکشاند.

 

حکومت بازی را این دفعه با رمز :انتخابات » شروع کرده است.همیشه در بازی انتخابات دو بحث مطرح بوده است.1-تحریم(عدم شرکت در انتخابات) 2-شرکت در انتخابات.اما این بار حکومت می داند مردم رای شان در سال 88 دزدیده شد و رمقی برای شرکت در انتخابات نمایشی و تقلبی نخواهند داشت.

 

پس چگونه باید آنها را به پای صندوق ها بیاورد؟

 

با هوشیاری بسیار باند رفسنجانی تز انتخابات آزاد مطرح می شود.و بازی از بحث شرکت یا تحریم انتخابات به موضوع انتخابات آزاد و انتخابات غیر آزاد تغییر داده می شود تا به طور کامل مسئله تحریم انتخابات کنار گذاشته شود.

وقتی از حکومتی خواستار انتخابات ازاد می شویم به این معنی است که این حکومت قادر است این انتخابات آزاد را برگزار نماید.اما آیا جمهوری اسلامی چنین است؟

 

قطعا» خیر!ولی شاهد ان هستیم که در خارج کشور به موازات آقای رفسنجانی و خاتمی داین بحث به صورت پر رنگی مطرح می گردد.

 

ما باید بدانیم راه یک «نه » ساده به انتخابات و کلیت جمهوری اسلامی است.و اینکه با تحریم گسترده و در خانه ماندن در روز انتخابات ص=ضربه بزرگی به پایه های پوسیده حکومت بزنیم.

 

ما جوانان هوشیار انتخابات نمایشی و غیردمکراتیک حکومت را تحریم می کنیم.حتی اگگر شاپور بختیار را کاندیدا کنید باز هم من «رای نمی دهم» و وارد بازی شما نخواهم شد.

 

نگارنده: رامین اکبری