در این سه دهه، این حقیقت به اثبات رسیده است که در مسیر تحقق خواسته های عمدتا نابجای روشنفکرنمایان سال ۵۷، نه تنها نیازی به تغییر نظام پادشاهی به جمهوری نبود، بلکه این تغییر چنین روندی را کاملا دگرگون و از راه به در کرد و کشور را به یکی از بدترین شرایط ممکن در مسیر تاریخی اش قرار داد. اگرچه موضوع کمی پیچیده تر و فرا‌تر از حد خواسته ها و توانایی های روشنفکرنمایان ۵۷ و طبقه عوام پیرو آنها بود، چرا که در اصل پادشاهی ایران از یک موضوع درونمرزی و منطقه ای فرا‌تر است، اما گناه را بر گردن بیگانگان انداختن و از لغزش ها و کاستیهای درونی چشم پوشیدن نه تنها دردی را دوا نمیکند بلکه مهر تاییدی بر بی مسئولیتی و خوابگرفتگی چند صد ساله ما ایرانیان خواهد بود.
اهمیت و حیاتی بودن سامانه پادشاهی برای کشوری مانند ایران در چشم مردم آگاه و روشن بین به همان اندازه آشکار است که ناکارآمدی و ویرانگر بودن رژیم پلید جمهوری اسلامی، موضوعی که در نسک بعدی به آن پرداخته خواهد شد.
بیش از سه دهه از نبود یک حکومت به راستی ایرانی با پرچم سه رنگ شیر خوشید نشان ایران، و درفش کاویانی و نماد شاهنشاهی ایران که نمایانگر ۶۰۰۰ سال حکومت مستقل و ۲۵۰۰ سال حکومت شاهنشاهی ایران است میگذرد. این سی و اندی سال برای هر ایرانی دلسوز میهن به اندازه چند سده به درازا کشیده و صبر و شکیبایی را از هر فرد میهن دوست و مبارزی زدوده است.
با وجود اینکه حرکتهای بسیاری برای ایجاد اتحاد و همبستگی در میان نیروهای موجود در جبهه مخالف جمهوری اسلامی یا به اصطلاح اپوزوسیون شکل گرفته اند، تا کنون هیچکدام به دلایل گوناگون نتوانسته اند آنچه که مدعی آن بوده اند را به نمایش گذاشته، و اهداف و آرمانهای آن بخش از اپوزوسیون را به تحقق برسانند. حتی برخی از آنها به گونه ای مستقیم یا غیرمستقیم به رژیم وابسته بوده و یا برخی افکار و ایده های پلید تجزیه طلبی در سر داشته اند.
چیزی که مسلم است اینست که طولی نخواهد کشید که این رژیم فاسد و از درون پوسیده جمهوری اسلامی فروپاشیده و به کلی از صفحه روزگار محو شود و کشور به دست مردم ایران سپرده شود، اما پرسشی که در اینجا مطرح میشود، اینست که آیا احزاب، گروه‌ها و شخصیتهای سیاسی هوادار نظام پادشاهی برای چنین روزی آمادگی لازم را دارند؟ آیا این احزاب در میان یکدیگر آن اتحاد لازم و روحیه همکاری را ایجاد کرده اند؟ آیا هر کدام از این احزاب در درون سازمان های خود توافق و مشارکت لازم را به دست آورده اند؟
به راستی پاسخ دادن به این پرسشها در این شرایط حساس و سرنوشت ساز، برای همه آن سازمانها و گروه های یاد شده امری ضروری است!
بدون هیچ تردیدی، فراخواندن هواداران نظام پادشاهی برای ایجاد یک ائتلاف و حتی یک انجمن متشکل و منسجم در جایگاه یک مهستان مهینی میتواند گامی بزرگ به سوی رهای ایران و رساندن میهن به آزادی باشد. احزاب و گروه های هوادار پادشاهی میتوانند با هموندی و همکاری یکدیگر انجمنی متشکل و قدرتمند را برای نظام پادشاهی مشروطه به وجود آورند، که از طریق آن بتوان برای آینده نه چندان دور ایران اهداف بزرگتر و درازمدت تری را در نظر گرفت و به شیوه کارآمدتری فعالیت کرد.
بنابراین بهتر است که بدون هدر دادن بیشتر زمان و افزودن بر عمر این رژیم جنایتکار و فرجه دادن بیشتر به دشمنان ایران زمین، احزاب و شخصیتهای هوادار پادشاهی برای ایجاد این سازماندهی ضروری، با حفظ انسجام و عملکرد درون سازمانی خود، و با تکیه بر آرمانهای مشترک در راه آزادسازی میهن، با یکدیگر تماس گرفته و برای اعلام همبستگی و اقدام در جهت برداشتن این گام بزرگ دست به کار شوند.
امید است که با همبستگی هواداران پادشاهی راه برای برداشتن گامهای بزرگتر در راه سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و آزادسازی ایران هموارتر شود.
پاینده ایران
کورش ایرانی
آذرماه ۲۵۷۱ ایرانی
وب سایت امید دانا 
درود بر شما ،
تنها راه نجات میهن همبستگی هواداران پادشاهی است ، هر کار دیگری بدون آن ، «آب در هاون کوبیدن» است .
پاینده باد ایران شاهنشاهی .
سرباز